Dzisiejszym artykułem kończę cykl związany z układem ruchu, który poświęciłam omówieniu wybranych problemów/konfliktów oraz objawów psychosomatycznych dotyczących kości, mięśni, wiązadeł, stawów i ścięgien.

Ścięgno – budowa, funkcje i najczęstsze urazy

Ścięgno to włóknista struktura o srebrzysto-białej barwie, zbudowana ze zbitej tkanki łącznej. Stanowi przedłużenie mięśnia aż do punktu jego przyczepu. Ścięgna łączą mięśnie z kośćmi. 

Jaka jest funkcja ścięgna? Jego zadaniem jest przenoszenie siły skurczu mięśniowego na elementy układu szkieletowego wywołując ruch w stawie. Ponieważ ścięgna nie są rozciągliwe, ruch mięśnia jest bardziej wydajny i nie ma strat energii przy skurczu i rozkurczu.

Urazy ścięgna

Do najczęściej występujących urazów ścięgna należą zerwanie, naderwanie lub naciągnięcie. Bez względu na rodzaj urazu w pierwszej kolejności pojawia ostry i bardzo silny ból.

Do naciągnięcia ścięgna dochodzi wskutek mikrouszkodzeń włókien. Zaczynają się one przesuwać zbyt mocno i przestają tworzyć spójną całość. W takich sytuacjach w miejscu uszkodzenia tworzy się stan zapalny. Taki rodzaj urazu najczęściej dotyka ścięgna Achillesa (to największe ścięgno w ludzkim ciele), nadgarstka, ręki i palca.

Jeśli wskutek urazu doszło do rozerwania części włókien łączących mięsień z kością mówi się o naderwaniu ścięgna. U pacjentów z tym schorzeniem poza silnym bólem pojawia się opuchlizna, zasinienie, a czasem nawet krwiak.

Przy zerwaniu ścięgna włókna całkowicie odrywają się od kości. Do takiego uszkodzenia może dojść wtedy, gdy ścięgno jest bardzo napięte, np. w sytuacji gdy noga szykuje się do kopnięcia piłki. Czasem zerwanie może spowodować silne uderzenie w tak napięty mięsień. Takiemu uszkodzeniu ulega przeważnie ścięgno Achillesa. Zdarza się że w momencie gdy dojdzie do oderwania się włókien od kości słychać wyraźny trzask. Warto pamiętać, że ten rodzaj uszkodzenia nie zawsze musi mieć związek z przeciążeniem czy urazem. Czasem zdarza się, że zerwanie ścięgna towarzyszy chorobie zwyrodnieniowej stawów. Do najbardziej typowych objawów zerwania ścięgna należą – poza silnym bólem, który nasila się podczas poruszania się – obrzęk oraz niemożność poruszania uszkodzoną kończyną.

Konflikty związane ze ścięgnami

• Mniejszy konflikt niż ten dotyczący kości, mięśni czy stawów.
• Niewielki konflikt obniżenia wartości, odnoszący się do umiejscowienia ścięgna (odzwierciedla znaczenie konkretnej części ciała).
• Konflikt związany z wysiłkiem fizycznym w przyszłości: „Nigdy nie będę w stanie tego dokonać”, o wydźwięku trudności i braku swobody.
• Dążenie do czegoś, w czym nigdy nie osiągniemy sukcesu.
• Niezdolność do czynienia niewielkich, ale znaczących postępów.
• Konflikt „rzutu” (akcja w toku – mięsień już się ruszył i przenosi ruch na stawy):
  • „Czas idzie naprzód (teraźniejszość)”: „Muszę teraz wystąpić”, „Moje działania nie są doceniane, postrzegane są jako bezużyteczne”.
• Spadek wartości w wyniku wyrzutów sumienia z powodu gestu.

Ścięgno Achillesa

Dość silne ścięgno ale też słaby punkt – Achillesa. Będzie reagować przy naszych słabościach związanych ze sportem, wysiłkach życiowych, w dążeniu do celów czy sukcesów.

Zespół cieśni nadgarstka

• Konflikt konieczności odrzucenia kogoś należącego do klanu, skutkujący obniżeniem poczucia własnej wartości.
  • Konflikt pośredniczenia – konieczności pełnienia roli łącznika pomiędzy dwiema stronami (rodzicem a dzieckiem, pracownikami a szefem itp.).
• Konflikt związany z niezdolnością do utrzymania więzi między dwoma osobami.
• Stłumione słowa – „Jestem wściekły/a, że nie powiedziałem/am tego, co chciałem”.

Zespół cieśni nadgarstka – objawy

Jeżeli mamy jakikolwiek problem związany z nadgarstkiem – stan zapalny, gromadzenie płynów, ucisk na nerwy, ból, złamanie itd. zawsze w pierwszej kolejności patrzymy na konflikty dotyczące nadgarstka.

O konfliktach związanych z nadgarstkiem możesz przeczytać w artykule: https://zgodanatocojest.pl/uklad-ruchu-cz-7-symbolika-i-konflikty-konczyny-gornej-dlon-i-nadgarstek/

Zespół cieśni nadgarstka to zbiór objawów związany z uciskiem na nerw pośrodkowy przebiegający w kanale nadgarstka (zob. rycinę poniżej). Choroba ta należy do neuropatii uciskowych, co oznacza, że za niekorzystne zmiany w nerwie odpowiada ucisk mechaniczny.

Objawami zespołu cieśni nadgarstka są najczęściej nieprzyjemne doznania w okolicy kciuka, palca wskazującego oraz połowy palca serdecznego. Obejmują one mrowienie, drętwienie, dyskomfort. Zazwyczaj dołącza do tego osłabienie mięśni, czasem z ich zanikiem. Choroba ta nie obejmuje palca małego. Ból, drętwienie, uczucie obrzmienia mogą obejmować ramię, przedramię, bark, a niekiedy sięgać nawet do potylicy.

Pacjenci często mają problem z wykonywaniem chorą ręką precyzyjnych ruchów, czują, że jest osłabiona. Czasem trzymane przedmioty wypadają im z rąk, nie mogą zacisnąć dłoni w pięść. Nie potrafią pracować na komputerze, mają problemy z pisaniem i wykonywaniem prac domowych. Objawy nasilają się w nocy, w pozycji uniesienia ręki do góry. Nieprzyjemne mrowienie i drętwienie często powodują, że pacjent budzi się w nocy i strzepuje dłoń, co przynosi ulgę. Czynności, które powodują zaostrzenie objawów to te wymagające wykonywania powtarzających się ruchów zginania nadgarstka lub unoszenia ręki, np. trzymanie telefonu, prowadzenie samochodu.

Nawyki powodujące wystąpienie zespołu cieśni nadgarstka to przede wszystkim powtarzające się jednakowe ruchy palców i nadgarstka, jak przy drobnych pracach ręcznych, pisaniu na klawiaturze, operowaniu myszką do komputera, jeździe na rowerze, grze na instrumentach itp. Sprzyjają temu niektóre zawody, dlatego zespół ten występuje częściej u sekretarek, muzyków, rzeźników. Czasem ucisk nerwu spowodowany jest urazem (np. złamaniem nadgarstka) lub obrzękiem struktur w kanale nadgarstka (np. w okresie ciąży).

Przykurcz Dupuytren – choroba woźnicy

Przykurcz rozcięgna dłoniowego, zwany chorobą Dupuytrena, charakteryzuje się bliznowaceniem rozcięgna dłoniowego z następczym przykurczeniem zgięciowym palców.

Przykurcz Dupuytrena nazywany bywa również chorobą Dupuytrena. To schorzenie rozcięgna dłoniowego i elementów łącznotkankowych. Rozcięgno to mocne pasmo tkanki łącznej przypominające taśmę, położone pod skórą i tkanką podskórną po stronie dłoniowej. Przykurcz Dupuytrena charakteryzuje się bliznowaceniem rozcięgna dłoniowego z następczym przykurczem zgięciowym palców. W strukturze tej na skutek nadmiernego rozrostu fibroblastów (komórek produkujących kolagen i elastynę) powstają zgrubienia (pasma, guzki). Fibroblasty tworzą kolagen typu III –  kiedy jest go za dużo, następuje miejscowe pogrubienie rozcięgna.

Jakie są objawy przykurczu Dupuytrena?

Na początkowym etapie choroby Dupuytrena w obrębie dłoni pojawia się delikatne zgrubienie lub niewielki guzek. Najczęściej lokalizuje się go u podstawy palca serdecznego i małego, rzadziej umiejscawia się w okolicy palca środkowego, wskazującego czy kciuka. Wraz z zaawansowaniem choroby następuje rozrost i usztywnianie zgrubień. W ich wyniku dochodzi do mimowolnego zginania palca lub palców. Na początku pacjent jest w stanie w sposób bierny (przy użyciu drugiej ręki) wyprostować zajęty palec.

Długotrwałe utrzymywanie się przykurczu skutkuje stopniowym utrwaleniem się zmian w aparacie więzadłowo-stawowym (strukturach więzadeł otaczających staw). W konsekwencji tego nie udaje się wyprostować palca. Takie zmiany znacznie ograniczają pracę ręki, a tym samym codziennie funkcjonowanie. U osób z przykurczem Dupuytrena zaobserwować można niekiedy dodatkowo: osłabienie czucia w obrębie opuszków palców, zaburzenia ukrwienia, ból, parestezje (uczucie mrowienia, drętwienia).

• Choroba objawia się w różny sposób; początkowo mogą to być tylko zgrubienia na dłoni i palcach.
• Z czasem rozwój choroby może prowadzić do przykurczania się palców.
• W zaawansowanych stadiach może sprawiać trudności z włożeniem ręki do kieszeni lub przywitaniem się

Konflikty związane z przykurczem Dupuytrena

Podczas tej ,,choroby” palce układają się w geście jakbyśmy chcieli kogoś/coś zatrzymać, coś przytrzymać, ściągnąć lejce? Kogo/co w swoim życiu pragniesz z całych sił zatrzymać?

• „Chciałbym zwolnić”, „Chciałbym coś zatrzymać”.
• „Nie potrafię tego utrzymać”, „Trzymam się tego ze wszystkich sił”, „Nie chcę tego wypuścić, zapomnieć”
  itp.
• Przykurcz palca = „Coś, czego nie mogę/nie potrafię powiedzieć”.
• Palec serdeczny = „Chcę zatrzymać przy sobie żonę/męża”.
• Mały palec = „Uwięziony przez tajemnicę”, „Dotrzymuję tajemnicy”.

Poprzedni artykuł przeczytasz tutaj: https://zgodanatocojest.pl/symbolika-poszczegolnych-elementow-ukladu-ruchu-cz-11-sila-czy-bezsilnosc/

Jeżeli uważasz, że zamieszczane przeze mnie treści są ciekawe zostaw proszę komentarz, subskrybuj i poleć znajomym. Będę Ci ogromnie wdzięczna.