Choroby wieku dziecięcego – świnka.

W dzisiejszym artykule przyjrzymy się jednej z chorób zakaźnych wieku dziecięcego – śwince. Popatrzymy na chorobę zarówno od strony medycznej jak i od strony totalnej biologii.

Wielu rodziców, kiedy ich dziecko choruje, wpada w panikę. Upatruje przyczyn w warunkach atmosferycznych (zimno, wiatr, deszcz…), środowiskowych (żłobek, przedszkole, szkoła…). Ulega obiegowym opiniom o źródłach i przyczynach chorób, że wywołują je bakterie, wirusy, że przenoszą się droga kropelkową itd.

Według koncepcji Totalnej Biologii/Recall Healing wszystkie choroby w organizmie mają swój początek w mózgu. Ponieważ najważniejszą czynnością mózgu jest utrzymanie nas przy życiu, to w obliczu przeżywanych przez nas konfliktów emocjonalnych, spycha je w inne miejsca w ciele. Gdzie dokładnie? To zależy od tego jak my odbieramy to czego doświadczamy. Jakie odczuwamy w związku z zaistniałą sytuacją emocje. Jak są silne i jak długo trwają.

Pamiętajmy, że dzieci do ok. 7, a niektórzy mówią do 10 r.ż. są silnie energetycznie połączone ze swoimi rodzicami, głównie z mamą. A ponieważ dziecko nie ma szans na przeżycie bez rodziców, czy też opiekunów ,,bierze” na siebie ich konflikty i choruje. Na poziomie podświadomym odciąża ich od problemów, żeby mogli skupić się na zapewnieniu dziecku przeżycia.

Świnka – przyczyny, objawy, leczenie – medycyna akademicka.

Świnka czyli nagminne zapalenie przyusznic to dziecięca choroba zakaźna, która na ogół nie jest groźna. Jednak w niektórych przypadkach świnka może skutkować poważnymi powikłaniami, m.in. zapaleniem opon mózgowych, trzustki, jąder lub mózgu. Świnka jest też niebezpieczna dla kobiet w ciąży, ponieważ może spowodować poronienie. 

Świnka dotyczy głownie dzieci. Zdarza się jednak, że chorują na nią także dorośli.

Co to jest świnka?

Świnka, inaczej nagminne zapalenie ślinianek przyusznych, to ogólnoustrojowa choroba wirusowa.

Świnka rozprzestrzenia się:

• drogą kropelkową podczas kichania czy rozmowy,
• przez kontakt z przedmiotami używanymi przez osobę chorą, np. w wyniku picia z tej samej szklanki czy korzystania z tych samych sztućców.

Źródłem zakażenia jest chory lub zakażony człowiek. Najbardziej charakterystyczną cechą choroby jest obrzęk jednej lub obu ślinianek przyusznych. Zdarza się również zajęcie innych ślinianek, opon mózgowo-rdzeniowych, trzustki oraz gruczołów płciowych. Częściej jednak ograny te zostają zmienione chorobowo przy wystąpieniu powikłań.

Objawy świnki.

Zachorowaniu na świnkę towarzyszą różnorodne objawy, zależne od ciężkości choroby.
Te najwcześniejsze są często niecharakterystyczne dla zachorowania na świnkę oraz szybko ustępują.

Wczesne objawy świnki:

• niewysoka gorączka,
• brak apetytu,
• ospałość,
• ogólne złe samopoczucie.

W miarę upływu czasu gorączka wzrasta oraz pojawiają się nowe, bardziej typowe objawy świnki, takie jak:

• obrzęk i bolesność w okolicy ślinianek przyusznych (odstający płatek ucha) – najpierw jednostronny, a po mniej więcej 2 dniach obustronny,
• obrzęk i bolesność ślinianek podżuchwowych i/lub podjęzykowych,
• bóle uszu,
• trudności przy przeżuwaniu i połykaniu pokarmów oraz otwieraniu ust,
• suchość w jamie ustnej spowodowana wydzielaniem ograniczonej ilości śliny.

Obrzęk okolicy ślinianek zmniejsza się po 3–4 dniach, a jego ból może być nasilony przy jedzeniu kwaśnych produktów spożywczych.

Przyczyny świnki.

Świnkę wywołuje wirus z rodziny paramyksowirusów. Do organizmu dostaje się przez jamę ustną, gdzie namnaża się w błonach śluzowych, a następnie przenosi się wraz z krwią po całym organizmie.

Okres wylęgania choroby trwa od 14 do 24 dni, natomiast możliwość zarażania innych osób może nastąpić już 7 dni przed wystąpieniem pierwszych objawów i utrzymuje się do 9 dni po ustaniu objawów.

Świnka: leczenie.

Jak leczyć świnkę? Świnkę jako chorobę wirusową leczy się tylko objawowo; antybiotyki nie będą działać i nie są potrzebne, bo ze świnką nie wiążą się zakażenia bakteryjne. Chorym na świnkę można podawać leki przeciwgorączkowe i przeciwbólowe. Na opuchnięte ślinianki można przygotować ciepłe okłady, do jedzenia podawać potrawy o łagodnym smaku, lepiej papkowate i płynne.

Świnka: szczepienia dla dzieci.

Medycyna akademicka jako środek zapobiegający zachorowaniu na świnkę i zabezpieczający przed groźnymi konsekwencjami zaleca szczepienia u dzieci. Utrzymuje, że 95% osób zaszczepionych nie zachoruje na świnkę. A Ci, u których mimo to pojawi się choroba, będą ją z kolei przechodzić łagodniej, często w ogóle bez objawów. To samo dotyczy osób, które zdobyły odporność po przebyciu choroby – bo wbrew powszechnej opinii na świnkę można zachorować po raz drugi.

Jeszcze niedawno w Polsce była możliwość zaszczepienia dziecka przeciwko śwince szczepionką monowalentną (przeciwko jednej chorobie wirusowej). W tej chwili takie szczepionki nie są dostępne. Rekomendowana i refundowana jest szczepionka skojarzona MMR – za jednym razem szczepi się dziecko przeciwko odrze, śwince i różyczce. Szczepienie powinno być wykonane, gdy dziecko ma 13-14 miesięcy; gdy skończy 7 lat, dobrze jest wykonać szczepienie przypominające.

Tyle, w skrócie, ma do powiedzenia medycyna akademicka.

Świnka w ujęciu Totalnej Biologii.

Śliniaki przyuszne – rola.

Jak wspomniałam świnka to inaczej zapalenie ślinianek przyusznych. Ślinianki przyuszne to parzyste gruczoły ślinowe, których przewody wyprowadzające kończą się w jamie ustnej.

Jakie zadanie, z puntu biologii, mają te ślinianki? Głównie – zaopatrują jamę ustną w ślinę. Ślina ma rozślinić kęs, który chcemy połknąć albo którego chcemy się pozbyć.

Najważniejsze funkcje śliny produkowanej przez ślinianki to:

• wstępne trawienie pokarmów rozpoczynające się już w jamie ustnej,
• nawilżanie odgryzanych fragmentów pokarmu, ułatwiające ich późniejsze przełykanie,
• utrzymywanie odpowiedniego pH w jamie ustnej,
• hamowanie rozwoju drobnoustrojów (działanie bakteriobójcze),
• utrzymanie odpowiedniego nawilżenia jamy ustnej i gardła.

Świnka – konflikty.

• Konflikt oddzielenia połączony z konfliktem: ,,trudno mi złapać lub strawić kęs”; ,,nie mogę złapać i/lub strawić czegoś łatwo”; ,,nic nie przychodzi mi łatwo”; ,,to jest za ciężkie, zbyt trudne”.

W biologii, dla naszego mózgu pokarmem, naszym kęsem może być wszystko. Zaburzenie w tej kwestii, to jest lęk, obawa, że nie utrzymam tego, co chcę. Potrzebuję zrobić coś więcej, aby dostać coś, czego pragnę. Muszę się bardziej starać aby dostać to, czego pragnę. Ale też może być gdzieś ukryte uczucie, że nie zasługuję, albo muszę robić więcej niż inni. Cały czas chodzi o to, żeby przełknąć ten kęs i wchłonąć to, czego potrzebuję. 

• Konflikt oddzielenia, rozdzielenia w powiązaniu z jedzeniem i piciem: ,,jesteś głodny=dam Ci butelkę/jeść”; ,,płaczesz=dam Ci butelkę/jeść”.

Uczucia są w bezpośrednim związku z jedzeniem – do tego stopnia, że od pewnego momentu miłość i jedzenie są postrzegane przez człowieka jako jedna rzecz. Chory na świnkę dystansuje się od uczuć z związku z jedzeniem i piciem.

PRZYKŁADY

Chłodna emocjonalnie mama, mama, która nie potrafi okazywać uczuć – okazuje je poprzez gotowanie, przygotowywanie posiłków. Rozwiązaniem jest jedzenie. Jedzenie ma wypełnić/zastąpić potrzebę bliskości, czułości, miłości. Mama okazuje miłość poprzez jedzenie.

Nie chcę jeść ani pić ale jestem do tego zmuszany.

• Konflikt osoby, która przechodzi na dietę – ,,nie wolno mi połknąć kęsa, na który mam ochotę”; ,,wyeliminowałam z diety tyle produktów, na które mam ochotę”; ,,cieknie mi ślinka”.

PRZYKŁADY

Z powodu choroby nowotworowej nie wolno mi spożywać cukru.

Z powodu alergii nie mogę jeść wielu rzeczy, prawie nie ma już nic do jedzenia, które mi smakuje.

• W przypadku świnki warto poszukać w przeszłości konfliktu, gdzie kobieta była podła w stosunku do mężczyzny (świnka może uszkodzić jądra czego następstwem bywa niepłodność).

• Które z rodziców kłamie/utrzymuje coś w tajemnicy? Oszustwo, zdrada.

• Konflikt chomika: gromadzenie zapasów jedzenia, aby później spożyć je w spokoju (obawa, że zabraknie jedzenia). 

• Konflikt zbieracza, który gromadzi jakieś rzeczy, ponieważ nie potrafi się bez nich obejść lub ma na uwadze to, że kiedyś bliskim tego brakowało. 

Dziecko ma świnkę – co mogę zrobić?

Nie wpadać w panikę, zachować spokój – wiedząc, że objawy świnki to faza zdrowienia.

Zapewnić dużo czasu, troski, czułości i miłości. Poczytać bajki, a jeszcze lepiej samemu opowiedzieć, pośpiewać – być przy dziecku i dla dziecka.

W zależności od pojawiających się objawów można dziecku ulżyć podając chłodne napoje do picia, jedzenie w postaci płynnej lub półpłynnej, ciepłe okłady na bolące miejsca, leki przeciwbólowe i obniżające temperaturę (jeżeli inne sposoby zawiodą, a gorączka utrzymuje się powyżej 39 stopni Celsjusza).

Ale przede wszystkim cofnąć się pamięcią wstecz i zobaczyć co wydarzyło w życiu rodziców lub dziecka. Jakie stresy, konflikty emocjonalne ostatnio przechodzili, czego doświadczali, z czym musieli się mierzyć i jakie w związku z tym mieli odczucia.

Kiedy uda namierzyć się sytuację, która doprowadziła do tego, że stres zamanifestował się na poziomie ciała dziecka można opowiedzieć mu całą historię kiedy śpi i zwolnić z ,,brania” choroby na siebie (tzw. szeptanki).

W kolejnym artykule: odra – przebieg, objawy, konflikty.

Jeżeli chciałbyś/chciałabyś zrozumieć dlaczego chorujesz, jakie konflikty stoją u źródła Twoich problemów zdrowotnych zapraszam do kontaktu. Wspólnie poszukamy przyczyny i rozwiązanie.

Zapraszam na konsultacje indywidualne Kontakt.